آدمي به عنوان پيچيده ترين و در هم تنيده ترين موجود، داراي نيازهاي متعدد و متنوعي است . او سر پا نيازمند آفريده شده و همه زندگي او را نياز دربرگرفته، و «دين » به تعبير آلپورت گل سر سبد نيازهاي اوست . ريشه احساس نياز به دين، ژرف و عميق است واين احساس يك وابستگي مطلق است . به ديگر سخن، انسان گرايش و كشش هاي دائمي به سوي آفريدگار خويش دارد و كوشش ها، زمزمه ها، طلب ها، راز و نيازهايش نيز برخاسته از آن كشش هاست . عبادت، تجلي خواست روحي بشر است و منظومه عبادات نيز شكل دادن و قالب ساختن براي آن حقيقت و تجلي فطري است كه در عمق فطرت انسان وجود دارد . آدمي قادر نيست از قلمرو راز و نياز بگريزد و خود را نيازمند خداوند احساس نكند . اگر احساس كرد كه در زندگي او خدايي نيست، مثل مگس هاي خشك پاييزي مي شود كه به محض اين كه به شيشه مي خورد، بي صدا مي ميرد . يكي از نيازهاي بشر، گوش دادن به كلام خداوند است . آواي دلنشين قرآن حتي دردهاي او را تسكين مي دهد و نيازش را برمي آورد .

قرائت هست ولي هر قرائتي، تلاوت نيست؛‌ با اين توضيح كه:‌ قرائت قرآن، تنها؛ خواندن قرآن است اما تلاوت قرآن، شمرده خواندن قرآن است به همراه تدبّر و انديشه در معناي آن و عمل به احكام آن و اميد به وعده‌ها و هراس ازتهديدها و عبرت از داستان‌هاي قرآن.

قرآن كريم كتابي است كه مي‌تواند ظلمت‌هاي جهل و مشكلات انسان‌ها را برطرف كند و بهترين راه استفاده از اين كتاب هدايت، خواندن و تدبّر و تفكّر در آيات آن است، به همين ‌خاطر، خداوند متعال فرمود:‌ «فَاقْرَۆُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن‏ [مزّمل/20] هر مقدار كه مى‏‌توانيد از قرآن بخوانيد» و همچنين فرمود:‌ «أَفَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآن‏ [محمد/24] آيا در قرآن نمى‏‌انديشند؟»
خواندن قرآن؛ عبادت است و سبب جلاي دلها و رفع فراموشي و بلغم:
پيامبر اكرم (صلي‌ الله عليه و آله) فرمود: «أَفْضَلُ عِبادَةِ اُمََّتي قِرَاءَةُ القُرآنِ ؛ برترين عبادت امت من خواندن قرآن است».
وفرمود:‌ «إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ لَتَصْدَأُ كَمَا يَصْدَأُ الْحَدِيدُ وَ إِنَّ جَلَاءَهَا قِرَاءَةُ الْقُرْآن ؛ همانا اين دل‌ها زنگار مي‌گيرد؛همانطورى كه آهن زنگار مي‌گيرد و همانا جلاى دل‌ها (از اين زنگار)؛ خواندنقرآن است».
و امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «السِّوَاكُ وَ قِرَاءَةُالْقُرْآنِ مَقْطَعَةٌ لِلْبَلْغَمِ ؛ مسواك زدن و خواندن قرآن بلغم را مي‌برند».
و در روايتي ديگر مي‌فرمايد: «ثَلَاثَةٌ يُذْهِبْنَ النِّسْيَانَ وَ يُحْدِثْنَ الذُّكْرَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ السِّوَاكُ وَ الصِّيَام ؛ سه چيز فراموشى را مي‌برند و ياد مي‌آورند، خواندن قرآن، مسواك زدن و روزه».

پيشوايان دين درباره تلاوت قرآن خواندن از روى آن را توصيه و تأكيد كرده و يادآور شده اند . سفارشات فراواني هم از رسول خدا(ص) و معصومين(ع) درباره تلاوت قرآن كريم و حتي نگريستن به صفحات و آيات اين كتاب انسان ساز و كلام وحي، ذكر شده است.

در روايات اسلامي تكيه بر نگاه به قرآن و تلاوت از رو شده است. چرا كه اين كار باعث بهره مندي بيشتر از نورانيت قرآن مي شود. در اين زمينه روايات فراواني به ما رسيده است.
رسول خدا(ص) در پاسخ به اين سوال كه پيوسته نگريستن به قرآن چه فايده‌اي دارد؟ فرمودند:"هر كس پيوسته به قرآن بنگرد، تا زنده است، از بهره بينايي برخوردار مي‏‌شود.(1)

احاديثى از معصوم عليه السلام رسيده است كه : انسان هر وقت مى خواهد قرآن بخواند، از روى خط قرآن تلاوت كند، زيرا قرائت از روى قرآن ثواب بيشترى دارد. از جمله احاديثى كه بر اين مطلب صراحت دارد، روايت اسحاق بن عمار استكه به امام صادق عليه السلام عرضه داشت: جانم به قربانت ، من قرآن را حفظ كرده ام آيا از حفظ بخوانم يا از روى آن ؟

نقش داستان

مهمترين اهداف بيان داستان در قرآن عبارتند از: