قرائت هست ولي هر قرائتي، تلاوت نيست؛‌ با اين توضيح كه:‌ قرائت قرآن، تنها؛ خواندن قرآن است اما تلاوت قرآن، شمرده خواندن قرآن است به همراه تدبّر و انديشه در معناي آن و عمل به احكام آن و اميد به وعده‌ها و هراس ازتهديدها و عبرت از داستان‌هاي قرآن.

قرآن كريم كتابي است كه مي‌تواند ظلمت‌هاي جهل و مشكلات انسان‌ها را برطرف كند و بهترين راه استفاده از اين كتاب هدايت، خواندن و تدبّر و تفكّر در آيات آن است، به همين ‌خاطر، خداوند متعال فرمود:‌ «فَاقْرَۆُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن‏ [مزّمل/20] هر مقدار كه مى‏‌توانيد از قرآن بخوانيد» و همچنين فرمود:‌ «أَفَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآن‏ [محمد/24] آيا در قرآن نمى‏‌انديشند؟»
خواندن قرآن؛ عبادت است و سبب جلاي دلها و رفع فراموشي و بلغم:
پيامبر اكرم (صلي‌ الله عليه و آله) فرمود: «أَفْضَلُ عِبادَةِ اُمََّتي قِرَاءَةُ القُرآنِ ؛ برترين عبادت امت من خواندن قرآن است».
وفرمود:‌ «إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ لَتَصْدَأُ كَمَا يَصْدَأُ الْحَدِيدُ وَ إِنَّ جَلَاءَهَا قِرَاءَةُ الْقُرْآن ؛ همانا اين دل‌ها زنگار مي‌گيرد؛همانطورى كه آهن زنگار مي‌گيرد و همانا جلاى دل‌ها (از اين زنگار)؛ خواندنقرآن است».
و امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «السِّوَاكُ وَ قِرَاءَةُالْقُرْآنِ مَقْطَعَةٌ لِلْبَلْغَمِ ؛ مسواك زدن و خواندن قرآن بلغم را مي‌برند».
و در روايتي ديگر مي‌فرمايد: «ثَلَاثَةٌ يُذْهِبْنَ النِّسْيَانَ وَ يُحْدِثْنَ الذُّكْرَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ السِّوَاكُ وَ الصِّيَام ؛ سه چيز فراموشى را مي‌برند و ياد مي‌آورند، خواندن قرآن، مسواك زدن و روزه».